Kratka stabilizująca grunt WG "Matowa czerń"
-
Ten produkt jest obecnie niedostępny.
/ - 4,42 Sztuka / m²
- (1,00 kg / Sztuka)
EAN: 4251469352070 | Artykuł nr: 5207
Kratka stabilizująca grunt to wszechstronne i ekonomiczne rozwiązanie do wzmacniania nawierzchni zewnętrznych. Może być stosowana zarówno jako idealna podbudowa pod płyty gumowe, jak i jako niezależny system stabilizacji gruntu pod ścieżki, podjazdy czy miejsca postojowe – wszędzie tam, gdzie potrzebna jest trwała i przepuszczalna powierzchnia przy minimalnym nakładzie pracy.
W zależności od zastosowania i przewidywanego obciążenia, kratki można układać bezpośrednio na gruncie rodzimym, na warstwie kruszywa lub na podbudowie mrozoodpornej. Dalsze postępowanie zależy od przeznaczenia:
– Kratki można wypełnić substratem do połowy wysokości i obsiać trawą, uzyskując utwardzoną, ale zieloną powierzchnię.
– Wypełnione całkowicie grysem lub żwirem, nadają się na ścieżki, podjazdy i jako podbudowa pod płyty gumowe.
– Przysypane na ok. 2 cm ponad krawędź kratek żwirem dekoracyjnym, tworzą klasyczny, trwały podjazd lub taras żwirowy.
Montaż nie wymaga maszyn ani specjalistycznych narzędzi. W wielu przypadkach wystarczy usunąć wierzchnią warstwę ziemi, wypoziomować podłoże i ułożyć kratki w warstwie kruszywa. Pozwala to zminimalizować prace ziemne, zużycie materiału i czas instalacji – przy zachowaniu wysokiej trwałości i wytrzymałości.
WARCO poleca kratki stabilizujące grunt jako warstwę nośną na gruncie nie związanym – zwłaszcza tam, gdzie mają powstać ścieżki, tarasy, place zabaw czy podobne nawierzchnie na trawie lub podłożu naturalnym. Powierzchnia nie jest uszczelniona i umożliwia naturalne wsiąkanie wody opadowej w grunt.
Od spodu kratki wyposażone są w kolce o długości ok. 4 cm, które aktywnie zakotwiczają je w gruncie. Z dwóch stron znajdują się zaczepy, które łączą elementy w stabilną, spójną siatkę. Po wypełnieniu grysem powierzchnia wytrzymuje obciążenia do 400 t/m².
Produkt wykonany jest z jednorodnego regranulatu tworzyw sztucznych pochodzącego z nowych odpadów poprodukcyjnych PE i PP. Materiał jest wolny od substancji szkodliwych, mrozoodporny i w pełni nadaje się do recyklingu. Połączenie obu polimerów zapewnia wysoką odporność mechaniczną i długą żywotność.
Najważniejsze cechy produktu
Szczegóły produktu – Materiał i struktura
Płytki tarasowe należy układać na odpowiedniej podbudowie, aby zapewnić trwałość i bezpieczeństwo. Wybór właściwej podbudowy zależy od rodzaju stosowanych płytek. Dla tarasu wyłożonego płytkami zazwyczaj wymagana jest płyta betonowa, na którą nakłada się spadzistą wylewkę ułatwiającą odpływ wody; następnie płytki są przyklejane i fugowane.
Istnieją jednak warianty, w których betonowa podbudowa nie jest konieczna. Na przykład płytki z granulatu gumowego, drewniane lub grube płyty betonowe czy z kamienia naturalnego można układać na warstwie wykonanej z kratki trawnikowej z tworzywa sztucznego. System ten wymaga minimalnych robót ziemnych i gwarantuje stałą przepuszczalność wody. Dlatego przy planowaniu tarasu warto najpierw wybrać odpowiednią nawierzchnię, a następnie przygotować właściwą podbudowę, unikając betonu, o ile to możliwe.
Za każdym razem, gdy płyty gumowe na placu zabaw lub płyty tarasowe mają być trwale ułożone na naturalnym lub nasypanym gruncie – na przykład na trawnikach, w parkach, na placach zabaw czy terenach jeździeckich – zastosowanie kratek trawnikowych lub kratek żwirowych wykonanych z tworzywa z recyklingu zapewnia najlepsze i jednocześnie najbardziej ekonomiczne podłoże.
Kratki trawnikowe lub kratki żwirowe jako warstwa nośna mają względem tradycyjnej podbudowy z żwiru (piasek lub drobne kamyki) wyłącznie zalety:
- W wielu przypadkach można zrezygnować z dodatkowej warstwy tłucznia.
- Nakład prac ziemnych jest znacznie mniejszy; wykonywany jest zdecydowanie mniejszy wykop.
- Zazwyczaj nie jest wymagana mechaniczna zagęszczenie.
- Z reguły nie są potrzebne ani spadki, ani system drenażowy, ponieważ cała warstwa nawierzchniowa przepuszcza wodę.
- Płyty gumowe na placu zabaw lub płyty tarasowe układają się znacznie lepiej, bez ryzyka zapadania się środka.
Przy każdym rodzaju nawierzchni, w tym przy płytach z granulu gumowego, warstwa nośna musi być tak wykonana, aby przez długi czas mogła utrzymać obciążenia wynikające z użytkowania, bez odkształceń czy osiadania. Oczywiste jest, że obciążenie tarasu jest mniejsze niż obciążenie podjazdu.
Oprócz przewidywanego obciążenia powierzchni, istotną rolę odgrywa również rodzaj i struktura gruntu. Przy mniej stabilnych gruntach (np. glebie nasypanej lub wiotkiej) konieczne jest wykonanie mocniejszej warstwy nośnej niż przy gruntach stabilnych z niską zawartością frakcji drobnych.
Prawidłowa budowa warstwy nośnej pod nawierzchnią opiera się zawsze na warunkach lokalnych. Przy zastosowaniu kratek trawnikowych lub żwirowych możliwe są trzy warianty układania:
A – Układanie bezpośrednio na przygotowanym gruncie:
Przy bardzo dobrych warunkach gruntowych i niskim obciążeniu wystarczy usunięcie wierzchniej warstwy gleby (4 cm przeznaczone na kratkę plus wysokość płyt gumowych), staranne wykonanie planu terenu, rozłożenie kratek trawnikowych lub żwirowych i dosypanie żwiru lub tłucznia do krawędzi. Następnie układa się płyty.
B – Układanie w łożu żwiru bez dodatkowej warstwy nośnej:
Przy dobrych warunkach gruntowych i przy obciążeniu powierzchni niskim do umiarkowanego najpierw usuwa się wierzchnią warstwę gleby: 2–5 cm na warstwę żwiru plus 4 cm na kratkę plus wysokość nawierzchni płyt. Następnie starannie wykonuje się plan terenu, warstwa żwiru jest zagęszczana i wyrównywana, a kratka układana jest w łożu żwiru i dosypywana do krawędzi (ale nie powyżej), zanim położy się płyty.
C – Układanie na warstwie tłucznia z dosypką żwiru:
Przy niekorzystnych warunkach gruntowych, konieczności zabezpieczenia przed mrozem lub wysokim obciążeniu (np. ruch pojazdów) należy najpierw wykonać tradycyjną, maszynowo zagęszczoną warstwę tłucznia. Po zagęszczeniu warstwa tłucznia wynosi od 10 do 40 cm, w zależności od warunków. Podczas wykopu należy uwzględnić następujące grubości warstw: 10–40 cm tłucznia, 3–5 cm żwiru, 4 cm przeznaczone na kratkę, a następnie nawierzchnię płyt.
Po wykonaniu wykopu przygotowuje się plan terenu, starannie układa się tłuczeń, który jest mechanicznie zagęszczany, a następnie wykonuje się warstwę żwiru o grubości 4–6 cm. Kratka jest układana w łożu żwiru i dosypywana do krawędzi, ale nie powyżej, zanim nastąpi ostateczna układanka płyt.
Główne zalety stosowania kratek trawnikowych lub żwirowych to:
- Stabilne i wytrzymałe podłoże zdolne utrzymać obciążenia do 400 t/m².
- Cała powierzchnia jest bardzo przepuszczalna dla wody.
- Żwir pozostaje stabilnie w kratkach i nie przemieszcza się ani nie unosi.
- Płyty gumowe na placu zabaw lub płyty tarasowe układają się równomiernie i stabilnie przez wiele lat, bez ryzyka powstawania zagłębień.
Kratki trawnikowe i płyty żwirowe z recyklingowanego tworzywa stanowią ekonomiczną alternatywę dla tradycyjnej podbudowy ze schottera przy płytach gumowych na placu zabaw lub tarasowych z granulu gumowego:
- W wielu przypadkach można zrezygnować z dodatkowej warstwy żwiru.
- Nakład prac ziemnych jest znacznie mniejszy – wykonywanych jest zdecydowanie mniej wykopów.
- Mechaniczne zagęszczanie często nie jest konieczne.
- Spadki i systemy odwodnieniowe zazwyczaj nie są wymagane, ponieważ cała nawierzchnia przepuszcza wodę.
- Płyty układają się dużo równiej i bez ryzyka zapadania się.
- Całość jest bardziej ekonomiczna.
Optymalna konstrukcja warstwy nośnej zależy zawsze od warunków lokalnych. Przy zastosowaniu kratek trawnikowych lub żwirowych dostępne są trzy warianty układania:
A: Układanie bezpośrednio na istniejącym gruncie
B: Układanie wyłącznie na splitt, bez dodatkowej warstwy schottera
C: Układanie na podbudowie ze schottera z dosypką żwiru
